Rozdział 2

Albus

Dumnie pchałem swój wózek, wymijając mugoli przechodzących  po dworcu King's Cross. Zza pleców usłyszałem głos ojca, mówiącego do mojej młodszej siostrzyczki, Lily. 

– Już niedługo i ty  pójdziesz do szkoły – mówił ciepło.

– Tak, za dwa lata – jęknęła Lily.

Uśmiechnąłem się do siebie  na myśl, że ja mówiłem to samo, gdy James pierwszy raz szedł do Hogwartu

– Ja chcę teraz! – mruczała.

  Nagle podszedł do mnie James.

– Myślisz, że będziesz w Slytherinie? – spytał z jadowitym uśmieszkiem. 

– Przestań, ja nie chcę! Nie chcę być w Slytherinie – warknąłem, powtarzając słowa, które już wcześniej wymawiałem w aucie.

– James, znowu zaczynasz? -skarciła go mama.

-Ja tylko mówię, że on może  tam trafić – odrzekł, szczerząc do mnie zęby,  zacisnąłem mocniej palce na rączce wózka – przecież to nic strasznego. Może być w Slyt... – Napotkał  spojrzenie matki i zamilkł. 

Stanęliśmy przed barierą, prowadzącą na peron. James spojrzał na mnie w wyższością i przeszedł przez portal.

– Ale będziecie do mnie pisać, co? – spytałem, korzystając z okazji, że mój brat już poszedł.

– Codziennie, jeśli tylko chcesz –odpowiedziała Ginny.

– Nie codziennie -odparłem szybko  – James mówi, że większość uczniów dostaje od rodziców przeciętnie jeden list na miesiąc .

– W zeszłym roku  pisaliśmy do twojego brata trzy razy na tydzień – powiedziała  mama.

– I nie musisz wierzyć we wszystko, co James opowiada o Hogwarcie – dodał tato – on lubi sobie pożartować. 

Rodzice  uśmiechnęli się do mnie porozumiewawczo i wszyscy czworo przeszliśmy przez barierkę. Wynurzyliśmy się na peronie 9 i ¾,  gdzie czekał już Express Hogwart. Niewyraźne postacie tłoczyły się w oparach dymu, w których zniknął już James.

– Gdzie oni są? – spytałem zdenerwowany.

– Nie bój się, zaraz ich znajdziemy – odparła mama. Zaczęli przeszukiwać wzrokiem tłum ludzi .– To  chyba oni  Al -powiedziała nagle i rzeczywiście z mgły wyłoniły się cztery postacie 

– Cześć! -zawołałem z ulgą na widok Rose ubranej  w nowiutką szatę uczniów .

Dorośli zaczęli rozmowę, a ja małą pogawędkę z Rose, o tym,  co nas czeka w Hogwarcie. Nagle rozległ się głos Rona.

– Zobaczcie, kto tam stoi.  -Wskazał  na miejsce, gdzie stały trzy postacie.

– No, no, no,  Draco Malfoy z żoną i synem – szepnął teatralnie Harry.

– A więc to jest ten mały Scorpius – mruknął pod nosem Ron . – Rose, musisz być od niego  we wszystkim lepsza. Dzięki Bogu odziedziczyłaś inteligencję po matce.

– Na miłość boską, Ron! – powiedziała trochę rozbawiona i trochę rozeźlona Hermiona . – Musisz od razu napuszczać ich na siebie? Przecież nawet jeszcze nie są w szkole!

– Masz rację, przepraszam – powiedział Ron, dalej mając na twarzy rozbawiony uśmiech  – Ale za bardzo się nie zaprzyjaźniaj, Rose. Dziadek Weasley nigdy by ci  nie wybaczył, gdybyś związała się z czarodziejem czystej krwi -dokończył w momencie, gdy pojawił się James.

Delly

– Och, Delly! Jestem taka z ciebie  dumna! – powiedziała mama i otarła spływającą łzę z policzka

– Będę za wami tęsknić – zapewniłam ich.

– My za tobą  też – odezwał się tato i mnie przytulił.

– Pisz do nas codziennie – dodała mama.

–  I mów, jeśli będzie coś nie tak – dorzucił tato.

–  Obiecuję -przyrzekłam i spojrzałam na wielki zegar. Wskazywał jedenastą za pięć . – jest już późno – stwierdziłam.

– Och, żegnaj skarbie. Trzymamy za ciebie  kciuki – szepnął tato.

– Tak długo bez mojej kochanej, malutkiej Delly... – załkała mama.

– Camille? –powiedziałam,  podchodząc do siostry i spróbowałam ją przytulić, jednak ona się odsunęła.

– Nie chcę mieć z tobą  nic wspólnego! – warknęła.  tupiąc nogą.

– Ale Cam....

– Jesteś dziwolągiem!

– Wcale nie jestem dziwolągiem.  – Otarłam  łzę, która mimowolnie  spłynęła mi po policzku.

– Przecież tam jedziesz! Jedziesz do specjalnej szkoły dla dziwolągów. Ty i ten chłopak od Robinsów.... jesteście odmieńcami. To dobrze, że zostaniecie zamknięci. To dla naszego bezpieczeństwa.

 – Cam! Wcale nie chciałaś tego powiedzieć – załkałam, coraz jednak ona się oddaliła, a ja musiałam przejść przez na peron 9 i ¾  do nowego świata.

Cook

– Gdzie tato? –zapytałem ostro mamę. – Przecież  miał tu czekać.

– Cook, rozumiesz… on… to jest… – zaczęła,  na co łzy potoczyły jej się po policzkach . – Gdzie  Lavender? – spytała,  zmieniając temat.

– Poszła już znaleźć sobie przedział.

– Podejrzewa coś? – zaszlochała cicho.

– Raczej  trudno nie zauważyć –mruknąłem.

– Dalej jest pokłócona z przyjaciółkami? – spytała z troską.

– W Slytherinie raczej nie ma przyjaciół.

– Cook, nie zaczynaj – poprosiła cicho.

– Mamo… proszę, powiedz  o co chodzi z tatą.  – Spojrzałem  błagalnie w jej oczy

– Nie każdemu się układa – powiedziała oschle.

– Mamo! Możesz mi powiedzieć, pomogę ci . Nie jestem tak wrażliwy jak Lavender

– Nie,  Cook. Proszę, przestań – powiedział,a  ponownie zanosząc się płaczem . –  Lepiej  już idź. Powodzenia w szkole. Jestem z was bardzo dumna. Możesz to również powtórzyć siostrze.

– O ile się uda –mruknąłem i przytuliłem mamę. 

Po chwili już znajdowałem się w pociągu, szukając kolegów.

 Albus

– Już pora! Czas wsiadać – zawołał Harry.

– Uważaj na siebie, zobaczymy się na Boże Narodzenia – powiedziała Ginny, całując mnie w czoło.

– Trzymaj się.  Al – dodał Harry .

– A co,  jeśli trafię do Slytherinu? -powiedziałem szeptem .

– Albusie Severusie – zaczął cicho – nosisz imiona po dwóch dyrektorach Hogwartu. Jeden z nich był Ślizgonem  i prawdopodobnie najdzielniejszym człowiekiem,  jakiego znałem.

– A co,  jeśli... – zacząłem, lecz tato mi przerwał.

– To Slytherin zyska wspaniałego ucznia. Dla nas to nie ma znaczenia, Al, ale jeśli ma znaczenie dla ciebie , to będziesz mógł sam wybrać Gryffindor. Tiara Przydziału weźmie to pod uwagę.

– Naprawdę? – zapytałem,  dalej szepcząc.

– Tak było w moim przypadku -powiedział i uśmiechnął się ciepło. Zdziwiły mnie jego słowa, gdyż nigdy wcześniej o tym nie słyszałem. Ostatni raz pocałował i przytulił mnie na pożegnanie. W końcu ruszyłem w stronę pociągu otwierającego nowy rozdział w moim życiu.

jeśli przeczytałeś/aś zostaw komentarz, to dla mnie wiele znaczy

Poszukuję Bety, chętni pisać na pocztę: fayever@wp.pl

-A